Sommaire
Langue
Culture
Langue
Culture
En concert ai Diauls Blus au quinze de Sant-Joan per festejar lo terç estiu dau Collectiu, lo cantaire dai Dupain, s'es fach pilhar per Babazouk en un canton escur dau talhier per una entrevista de li quisti, coma segur jamai n'avia donat en òc.
Lo grope vòu "far un trabalh de memòria" creatiu sus la conciéncia sociala obriera sota forma d'una recerca musicala en l'esperlongament d'una tradicion en sòmi. Per Samuel Karpenia l'òc es un meso de passar un messatge de fiertat e de respect ("Siam coma aquò e vos enmerde!") e un element naturalament federator que dèu recampar toi lu desrasigats en un contexte de dislocacion de la classa sociala. "Se l'occitan es de faire lei memes conariás que lei francés, es pas interessant de si botar a l'occitan. L'occitan dèu ti donar una autra vision dau monde, una vision plus toleranta." En galera doncas, lo militantisme rompe-balas. Si tracta d'estre jove e madur e d'aver "d'amor e de paciéncia".
Sam si vetz portat a l'escritura per lo besonh de cantar cen que vòu coma vòu, es a dire de trovar l'adequacion entra lo messatge e la música qu'es jamai tant bòna, es ver, que quora escriu paraulas e música. La música de Dupain es una musica d'energia, a l'image de l'androïde mitologico-carnavalesc que simboliza lo grope. "Una musica antropologica de mediacion sociala", coma la definisse Sam. Descurbeire de dralhas ("Es lo camin qu'es interessant"), Sam regarja lo mestier embe una luciditat que deuria lo gardar d'estaire en l'anonimat dont es de còps demorada la música d'òc. Lo grope a pas paur d'anar si far con—isser a París, cen qu'empedisse ren de far "una musica que regacha son istòria musicala, sociala, politica, tot aquò e que regacha lo futur". Tot en regarjant lo monde. "A la debuta voliam estre dins la world perque bòn nos agrada la musica. Tota la musica qu'escotam es de musica tradicionala. Es un pauc la norritura per ieu. Mai çò que fem, fin finala, es pas de world!"
ld. "Avèm demandat ara lo segond album de tot botar dins lo ròck francés. Perque dins l'esperit, siam puslèu pròches dau ròck que de la world music qu'es un pauc... un pauc borgèsa. De còp que l'a lo moviment world music ben pensant, bòn, es interessant, mai siam pas dins aquesta dralha. E dins lo ròck francés, embe Manu Chao, Massilia Sound Sistem, Fabulous Trobadors... Lei gents qu'an de dralhas un pauc originalas nos interessan. Siam puslèu dins aquest estile, podèm dire."
Erwan Lelièvre, in Babazouk no31, estiu dau 2002.
La version integrala de l'entrevista es disponibla çai-sota e lo disc nòu, "Camina" es de saborar e de s'entre-regalar.
En concert ai Diauls Blus au quinze de Sant-Joan per festejar l'estiu (lo terç dau Collectiu), Babazouk a pilhat Sam, lo cantaire, en un canton escur dau talhier e s'es ofert una entrevista de li bèli, de li quisti coma jamai l'artista n'avia donat en òc. S'estava talament ben que Babazouk es lèu anat raubar de pilas per l'enregistrar e la vi regalar in extenso. Aquí de tres quarts d'ora, mieja-ora d'entrevista (lo problema de pilas n'a fa perdre lo primier quart d'ora).
Babazouk: Après Gacha Empega, que l'i eras ja, Dupain fa mai figura de menaire en la música Occitana. Eravam a charrar dau contexte musical Marselhés...
Samuel Karpenia: Pensi qu'es un moviment internacionau. Lei gents qu'an mon atge, qu'an escotat un molon de ròck, de musica anglo-saxona an vougut escotar autra causa. Ieu ai començat d'escotar un pauc de musicas tziganas, flamencas, de musicas tradicionalas. E pueis mi siáu dich, ten, m'agrada lo flamenco, mai siáu pas un Gitan, donc vau pas faire de musica gitana. M'agrada la musica araba mai siáu pas Arabi. M'agrada la musica latina mai siáu pas Sudamerican. De qué vos parli? Qué pòdi faire? Ai començat pauc a cha pauc de cercar a l'entorn de ieu e dins la Provença. Ai contactat Jan-Mari Carlotti. Si siam vist, siáu anat l'escotar, avèm parlat. A la debuta, eri a la facultat de z'Ais, ai fach una entrevista embe Carlotti sus la musica provençala. Ai escotat lei Monjòia, tot aquò. E pauc a cha pauc ai començat de travalhar sus aqueu repertòri. E vaquí. Vaquí coma pauc a cha pauc siam botats a...
BBZ: Adonc après siás vengut un dai Gacha Empega, e avètz començat dau bòn... Vist d'aquí, avèm agut l'impression que Gacha-Empega inventava quauquaren de nòu. E Dupain parier. Parlas de faire cadun la sieu tradicion. Mas la transmission de li polifonias provençali era quauquaren d'un pauc perdut, un pauc disparegut...
S.K.: Existissiá pas! L'a jamai agut de tradicion de polifonias marselhesas.
BBZ: Doncas l'avètz inventada completament.
S.K.: Vaquí, vaquí! Siam de musicaires, d'artistas. Avèm plaser d'inventar li cauvas: es aquò que nos agrada. De trobar la melodia, de trobar lo ritme que nos agrada. E dins aqueste moment, anèm pas faire de folclòre, de cantar "coma avant". Avant, ieu coneissi pas avant: l'i eri pas. Adonc fem la musica coma n'importa qual grope de vuei, que sigue provençau, francés ò chinés. Es per aquò que marcha la musica. Perque es una musica que regacha fins qu'ai trobadors, que regacha son istòria. Musicala e sociala, politica tot aquò. E que regacha lo futur.
BBZ: Que regarja davant e darrier...
S.K.: Vaquí, vò. Se vòs faire una musica d'avant, siás un ringard, eh. Fas de musica folclorica. A nosautres, nos agrada pas de nos costumar embe de cauvas de i a d'unei sègles. Non siam de gents de vuei. E pueis embe Dupain avèm mai que mai travalhat sus l'invencion, l'invencion musicala... Faire de crozaments embe lei musicas arabas, d'Espanha, d'Itàlia. Es aquò, la nòstra musica: una musica mediterranenca d'una vila, la ciutat de Marselha que regacha la Mediterraneia. Per nosautres es aquò. Embe lo promier album, "L'Usina", que charra de condicions de trabalh a l'usina, lo mitan obrier, lo problema qu'a menat lo capitalisme, lo problema sociau, lei revendicacions deis obriers. Que ieu siáu d'una vila obriera, doncas ai una consciença de fiu d'obrier, quoi.
BBZ: Aí, es una istòria familiala...
S.K.: Vaquí, bòn, ieu voliáu cantar aquò, voliáu far un trabalh de memòria. "Camina", ara, lo segond album, es autra cauva.
BBZ: Si sente que l'i a un cambiament. Au manco a livèu musical, l'i a un cambiament. A livèu de li paraulas tamben perque siás pas tant anat cercar d'ai autors...
S.K.: Non, a despart de Jòrgi Reboul. Jòrgi Reboul qu'es un poeta realista d'aquest sègle passat, qu'era un poeta engatjat dins lo moviment dau Front Populaire, de cauvas coma aquò, que. Es aquò: darrier la poesia, una poesia militanta, quoi. Adonc ai près tres poemas de Jòrgi Reboul, e ai escrich un pauc mai, un pauc mai. Ai! siáu feniant, e... Mai pauc a cha pauc, quoi! Siáu pas pressat, eh. Ai la vida davant e... belèu lo tresen album serà completament de ieu, lei paraulas. Pauc a cha pauc, m'agrada melhor.
BBZ: Mas fa pas tant de temps qu'aquò que sabes la lenga... e ti ven a ben d'escriure? D'escriure en provençau sobre tot perqué pourias...
S.K.: Perqué meme en francés, voei, ai totjorn agut la cauva d'escriure. En francés avant. Fasiáu un pauc de poemas, de cauas coma aquò, d'escritura automatica. Un pauc a l'epòca dei Doors, dau film. Es totjorn la poesiá que m'agradava. Embe l'occitan, vòc, tanben, mi siáu dich "ten, vòu escriure". Mai cau tanben esperar: embe Gacha-Empega, aviáu pas escrich.
BBZ: Aí, era tot de tradicional, Gacha-Empega.
S.K.: "L'Usina", ai escrich dos textes. Mai mi cagavi dessus, quoi, d'escriure quauquaren. Es fòrça dur de si metre coma aquò, un pauc... a nud. E bòn, pauc a cha pauc, mi ven. Lei gents pensan çò que vòlon. Es verai qu'ai pas lo sentiment de mestrejar aquesta lenga...
BBZ: En meme temps en lu tieu textes, si sente que i a una fòrça, i a quauquaren, e lo mai important es bessai d'aver quauquaren d'a dire...
S.K.: Vòc vaquí. Vòc. Se coneisses la lenga, siás un gran escrivan e dies de conariás, ieu m'interessa pas. Preferi un joeine dei barris nòrds de Marselha qu'escriu dins un francés aproximatiu e que ditz de cauvas interessantas. La lenga dèu pas estre una barriera per dire. Es verai qu'ai pas lo sentiment d'estre un gran escrivan. Musician, siáu musician, aquò va sabi. Escrivan, eh, pff...
BBZ: Mas aquò va ensems, fa bessai part de la música, li paraulas.
S.K.: Es verai que per cantar li cauvas que vòs cantar d'un biais melodic que t'agrada, siás oblijat d'escriure. Lei textes que vòs cantar, de còp que l'a marchan pas embe la melodia. Alòr te fau inventar de paraulas per que... per que...
BBZ: Per que pegue, ne?
S.K.: Vaquí.
BBZ: Era un exercici mai complicat de faire embe de textes d'autor, de Jògi Reboul, que de faire embai tieu textes, au plan musical? Es mai aisat d'aver li tieu paraulas sus li tieu músicas.
S.K.: Es verai que se regachi "L'Usina", lei doas cançons que marchan fòrça ben son lei cançon qu'ai escrich. I a "L'Usina" e "Lo Garagai". Son lei cançons que lo public l'i agrada fòrça. Son lei cançon qu'ai eschich ieu. Perque lei mòts marchan ben embe la melodia, embe lo messatge, embe lo biais de cantar.
BBZ: Una question que cadun demanda quora si parla de Dupain: cen qu'es l'estile musical de Dupain? Coma repòndes a n'aquò, tu?
S.K.: Òm ditz una musica antopologica de mediacion sociala.
(Moment de silenci per pilhar temps d'encapar, e rires.)
S.K.: Comme ça fait un moment qu'on me la pause... Ai trobat aquò, es lo promier còp que lo disi.
BBZ: Ah voei? Eh ben alora, voei, siam lu promiers!
(Rires totjorn.)
BBZ: Es un escoop...
S.K.: Perque es ver que i a un molon de relacion embe un molon de musicas de país divers, de la Mediterraneia... En mai d'aquò l'autre còp i a un Comorian que venguèt nos veire, nos escotar a Marselha, nos diguèt "Òu, mi fa pensar a la musica de mon país lei Comòres, e tot". Eh ben vetz, j'y crois pas, nos fa plaser aquò. Dins aqueste biais antropologic. Es a dire que dins totei lei musicas tradicionalas l'a la mema cauva: la transa, la repeticion, la fòrma —simple—, que marcha per poder federar lei gents. Es una mena de caua fisica que ti mena a quauquaren d'espirituau... Qu'exista dins totei lei tradicions viventas ara. En Provença exista plus aquò: lo centralisme a tout arrê té.
BBZ: E doncas parlas de tradicion.
S.K.: Tradicions musicalas, es a dire... Mas nautres fem pas... Voei, es belèu una ipotesi, lei musicas tradicionalas marselhesas. Mas es un pauc, eh...
BBZ: Quauquaren qu'avètz inventat, mas qu'a d'avenir, quoi.
S.K.: C'est pretentieux, je veux dire.
BBZ: Mas es interessant.
S.K.: Ça veut dire: imaginem que la musica jamai si sigue arrestaa. E qué, ara, seriá la musica tradicionala marselhesa vuei? Aquí l'ipotesi. E per aquò, per faire aquò, siam anats veire lei culturas viventas que marchan ara, dins lo flamenco, dins la musica dau sud de l'Itàlia dins lei Polhas. La Pizzica a Nàpoli, a Tanger —Tanja— au Maròc, en grèça tanben. E ben vaquí.
BBZ: Eh voí, es un pauc normal fin finala quora si pensa, es un pauc normal que sigue Marselha que torne inventar tot aquò. Bessai un dai luecs que bessai l'a lo mai perdut mas qu'es lo plus ben plaçat per lo retrovar, per lo tornar inventar.
S.K.: Vòc. Vòc es una vila que recampa un molon de gents de divers país. Ieu sáu vengut de Pòrt de Boc qu'es a quaranta quilomètres embe lo bassista tanben qu'es un ancian docker de Pòrt de Boc que si coneissèm desempuei l'enfança. Lo percussionista ven deis Aups. Deis Aups de Gap. Aqueu que fa la viela a roots, —comme on dit en provençal, "la viela a roots", on dit comme ça— eu ven d'Aubanha, dau caire d'Aubanha, si siam recontrats a Marselha.
BBZ: Cen qu'es la vòstra relacion embe lo monde de la cultura occitana, lo monde militant, ò pas militant...
S.K.: Ieu... Siam un pauc a la debuta de ce que s'es passat a Marselha embe una mena d'explosion dau militantisme occitan a Marselha dins lo barri de la Plana. Ara avèm l'ostau dau país Marselhés onte si fa de cors de provençau, de còrs occitans de femas e d'òmes, d'exposicions, de conferéncia sus la Palestina, de cauvas que si regachan pas lo nombrile, quoi ; que regachan lo monde. Es aquò qu'es interessant embe l'occitan. Se l'occitan es de faire lei memes conariás que lei francés, es pas interessant de si botar a l'occitan. L'occitan deve ti donar una autra vision dau monde, una vision plus toleranta, de tolerància, de... vaquí, quoi.
BBZ: Voei, voei, quauquaren d'autre...
S.K.: Adonc voei, siáu anat veire Claudi Barsotti qu'escriu dins "la Marseillaise" lo "Mesclun" cada dijòus, que m'a donat toei lei textes obriers. Qu'es un escrivan qu'a escrich de libres en occitan. E lei gents de "Vaquí" lei conoissem ben. Mas bòn, nautres siam musicians, siam pas de militants. Cadun son trabalh, quoi. Ieu, m'interessa, perque l'a un molon de libres que ieu m'agrada d'anar crompar.
BBZ: Aqueu travalh ti sierve e pi tu en escambi, fin finala, fas lo tieu travalh que nen sierve tanben.
S.K.: Ieu vòli pas mi enfermar, m'embarrar dins un... dins l'occitanisme. Aquò m'interessa pas. Ieu mi fa cagar de veire un grand artista coma Jan-Mari Carlotti, qu'ara, bòn, exista dins lo mitan occitan, es verai, mas en defòra n'exista pas tant qu'aquò. E qu'es un grand artista, podiá faire de discs embe Virgin, segurament... E ieu vòli pas...
BBZ: Pas d'aqueste embarrament.
S.K.: Non mas per nautres es important d'anar jogar a París, dins lo mitan... qun que siágue. Anèm faire l'Olimpia dimarts que ven. Anèm tocar de gents que conoisson ren a l'occitan. La lenga se'n baton leis alibòfis. L'a de gents d'en pertot, lei malís, lei arabos e tot. Lei gents l'i agrada la musica. Per ieu es aquò lo mai gran militantisme que podèm faire, es de jamai parlar de la lenga, e pauc a cha pauc...
BBZ: De l'illustrar e ponch basta...
S.K.: Non mas la lenga pauc a cha pauc l'i agrada ai gents. A una epòca a Marselha eriam de militants occitans fòrça casse-couilles.
BBZ: E pi es pas aquò que marcha fin finala...
S.K.: Tre que... Non, eriam de casse-couilles. pauc a cha pauc lei gents: "Òu l'occitan, c'est bon, lâche-moi!" Non, fau faire de cauvas embe l'amor, embe la paciéncia, embe... Es la vida, lo camin es long, eh! Coma ditz lo proverbi, l'important es pas l'onte vas es coma l'i vas. Es lo camin qu'es interessant. D'estre ben dins sa pèu e de si passar una bòna vida e pas si rompar leis alibòfis.
BBZ: Es l'impression qu'avii en escotant la vòstra música es que cercavatz pas una cauva precisa mas que cercavatz lo camin.
S.K.: Voei mas coma diguèt Jacques Brel, c'est l'inaccessible étoile. E sabèm pas onte anèm mai siam sus lo camin. L'i anèm, quoi. Es una utopia. Una utopia que nos fa "anar luenh sempre" per reprendre la cançon de Jòrgi Reboul. Es aquò.
BBZ: E aquò de l'utopia, aquò nen remanda tanben au militantisme obrier, au militantisme social qu'apareisse en li tieu cançons. Cen qu'es tanben lo tieu rapòrt embe aqueu militantisme possible, lo militantisme social, la sieu istòria, lu moviments de senèca, sabi pas, ieu...
S.K.: Per ieu, lei gents, lo pòble a besonh de si retrobar dins una identitat fòrta. Per ieu l'ipotesi de l'occitan es de recampar toei aquestei gents que son de desrasigats, que si cercan una identitat. Per ieu l'occitan es la cauva que pòu federar toei aquestei gents. D'un ponch de vista cultural, identitari. Ja, de far... Per que ara, la classa sociala es completament dislocaa, eh.
BBZ: Quauqu'un (lo mieu cap-redactor) mi diia: "Mas perque cantan de cants obriers aüra que d'obriers, esquasi n'i a plus, e de tradicions obrieras..."
S.K.: N'i a plus, n'i a plus... Ne'n parlan plus mas existisson aquesteis obriers! Lei gents que trabalhan son d'obriers. Vòlon belèu plus si faire apelar obriers e l'i z'agrada de si promenar embe un portable e un costar, de ressemblar a Bernard Tapie deis annadas uechanta, mai son d'obriers, aquò. E fau retrobar aquesta fierté d'obrier de dire "Siam coma aquò e vos enmerde." E leis obriers, belèu agacha dins leis annadas setanta-uechanta dins una usina coma onte trabalhava mon paire, una usina de metallurgia, l'aviá, allez, cinc cents obriers embe un comité d'entreprise, embe un sindicat fòrt. Pauc a cha pauc lo trabalh, ara son lei boîtes interimaires que fan trabalhar de gents un mes, dos mes et qui soutraitent avec des boîtes de maintenance dans la même usine. Resultat, comment tu veux que les gents ils se retrouvent, ils s'unissent puisque déjà dans le travail ils ont plus aucuns rapports sociaux ensemble, ils appartiennent pas à la même boîte. C'est des boîtes, souvent! ils sont dix, ils peuvent même pas monter un syndicat ou des choses comme ça, et puis on leur dit attention les gars, y en a d'autres qui attendent derrière, y a le chômage, einh. Ça c'est encore le mythe de ce milieu, c'est comme ça qu'tu as le milieu ouvrier. Ja se podèm faire quauquaren d'un biais cultural. E de veire que aquestei gents que son desrasigats que siágue de Lorrencs, de Magrebins, avèm besonh de cauvas fòrtas per si sentir ensems. E ja, belèu qu'aquò podriá, belèu, amenar una consciéncia que pourà... qui pourra déboucher sur des actions concrètes, politiques ou..., réinventer un monde différent, se réunir ensemble.
BBZ: Aí, es un pauc en parallèla l'istòria dai obriers e pi de la cultura, que i a una pèrdita de consciéncia.
S.K.: Bah, c'est une même logique. Perque lo pòble occitan s'es fach... es un pòble minorizat. Coma ara la classa sociala obriera qu'es una classa minorizada, que a plus drech de citar dins la television, qu'exista plus. L'a de films que son fachs, de Robert Guédiguian, de cauvas coma aquò, que existan, que existisson. Mai bòn, l'a pas una veritabla... Lei mèdias, lei mèdias...
BBZ: I a pas una vesibilitat fòrta.
S.K.: Vaquí, vaquí.
BBZ: Lo perqué de la mascòta, lo personatge dau disc? De dont ven?, de dont sòrte?, cu es?
S.K.: Aquò pòdi pas lo justificar, eh!
BBZ (suplicant): Aaah... Cu es? Cen que rapresenta?
S.K.: Ah, es una mena de bèstia un pauc mitologica, embe lei pens de cabra, que joga de tamborin. Es Pierre-Laurent, que fa la viela a roots que l'a fach en papier, là. Papier maché. E qu'es tot pichon coma aquò. E vaquí: que l'i agrada de pinturar, de faire de cauvas un pauc de monstres bizarres d'un autre temps, qu'exitisson pas. Es un personatgi un pauc coma dins la tradicion provençala de aquestei bèstias, siágue la tarasca ò de cauvas coma aquò, que. Fachs d'animaus diferents. Es un pauc aquò, bòn.
BBZ: E l'i era besonh per representar Dupain d'una bèstia fòrta coma aquò, coma la tarasca, una caua un pauc de Carnaval, de...
S.K.: Voei, es aquò, dins lo biais, dins lo biais carnavalesc... que fa lo tambor. Sabe pas se anèm lo gardar tota la vida, eh. Ieu vòli pas faire de cauvas totjorn parier embe un simbòle que si reconeisse.
BBZ: Lu instruments, perqué la causida dai instruments.
S.K.: De mon instrument? La mandòla? Ieu eri guitarrista dins lo grope de kanjar'òc. Guitarra electrica. Pueis m'a gonflat de faire lo ròck 'n ròll ; ai començat de faire un pauc de flamenco, embe la guitarra classica, e ai arrestat; ai fach lo tamborin embe Gacha Empega. Mai la man mi...
BBZ: Ti prusia, eh?
S.K.: Me demangeait comme dirait Brassens. Non c'était Yves Duteil "J'ai la guitarre qui me démange..." Bon, bref. E vaquí, e ai cercat un instrument que sigue un pauc originau. E ai vist aquí Mamadouch que fa lo mandolut embe Rachidah qu'era un collèga de Marselha. M'a agradat son instrument. Perque era un instrument melodic sensa acòrd. Pòs pas faire d'acòrds. Pòs, mai es pas bèu. Es puslèu un instrument coma la vòtz, que pòs faire de sòlos. Pòs t'acompanhar, mai pòs jogar. Ieu, mi pren l'instrument, mi fa una istòria doas oras de temps sensa pensar... Òc, lo plaser de se n'anar, coma aquò. Sensa grilha. Voliáu pas... voliáu... Embe la guitarra, mi siáu embarrat dins un biais de faire embe leis acòrds, la gama pentatonica, e podiáu pus ne'n sortir. Donc ai fa la mandòla embe un grope, Collectif du Port de Boucain Ramstar. Coneisses?
BBZ: N'ai sentut parlar, mas conoissi pas.
S.K.: Siam vint-a-dos musicians de Pòrt de Boc e de la Plana de Marselha. Et là, ai començat de jogar la mandòla. Pueis ai un pauc arrestat, pueis fin finala mi replatz embe Dupain.
BBZ: Es lo promier còp que venes a Niça, embau grope?
S.K.: L'autre còp eriam venguts au Canet embe lo Jo Triban. Preferi un bòn grope de rap. Lo rap m'interessa fòrça, i a un molon de dimensions, de bassas, de...
BBZ: Aí, es creatiu.
S.K.: Voilà, dins lo moviment rap, musical e dins lo biais de faire e de parlar, lo slam, tot aquò...
BBZ: Si sente que t'interessan talament de cauas qu'efectivament lo monde demandan totjorn: "E Dupain cen qu'es l'estile?" e degun saup l'i respòndre.
S.K.: Ara, regacha: a la debuta voliam estre dins lo bac, dins la "world" perque bòn nos agrada la musica. Tota la musica qu'escotam es de musica tradicionala. Es un pauc la norritura per ieu. Mai ço que fem, fin finala, es pas de world. Avèm demandat ara lo segond album de tot botar dins lo ròck francés. Perque dins l'esperit, siam puslèu pròches dau ròck que de la world music qu'es un pauc... un pauc borgèsa. De còp que l'a lo moviment world music ben pensant, bòn, es interessant, mai bòn siam pas dins aquesta dralha. E dins lo ròck francés, embe Manu Chao, Massilia Sound Sistem, Fabulous Trobadors... Lei gents qu'an de dralhas un pauc originalas nos interessan. Siam puslèu dins aquest estile, podèm dire.
BBZ: Conoisses Lagalla, lo "videasta neofolcloric" que va presentar li sieu vídeos tot ara?
S.K.: Voei, voei. es un personatge tanben. Avèm fach de cauvas ensems, si siam rescontrats mai d'un còp. Embe Gacha Empega siam venguts soventi fètz dins aquesta region, Niça. Avèm fach de cauvas au bar l'Idée Halle. Ai fach un jorn de l'an embe tota la banda dei Bosinaires, un jorn de l'an sabi plus monte es, dau caire de faiença...
—Fin de banda.—
La seguida, fòra enregistrament (a pauc près):
BBZ: Bòn, va ben, deves n'aver lo tieu pron, arresti de t'embestiar embe de questions.
S.K.: M'a fa plaser de faire l'entrevista tot en occitan. De còp que l'a es pas aisat, mas es lo primier còp per ieu de faire una entrevista en provençau. Siáu content de l'aver fach.
Paraulas collectadi per Erwan Lelièvre per lo jornal satiric e niçard Babazouk, lo 15 de Sant-Joan dau 2002.
Dupain: musica antropologica de relacion sociala
http://www.dupainweb.com/
http://transmediadoc.free.fr/dupain.htm